تأثیر اجرای برنامه آموزشی بر ارتقای سلامت بیماران وسواس جبری: بر پایه الگوی پندر

مقدمه: بیماری وسواسی- اجباری یک بیماری مزمن با شیوع 2% الی 3% در جوامع عمومی و طبق برآوردها 40% در جامعه ایرانی است. امروزه تحقیقات نشان داده‌اند که علت بسیاری از بیماری‌های مزمن سبک زندگی و رفتارهای انسانی است و انجام رفتارهای ارتقاء‌دهنده سلامت یکی از بهترین راه‌هایی است که مردم توسط آن می‌توانند سلامتی خود را حفظ و کنترل کنند. هدف این پژوهش تأثیر آموزه‌های تئوری ارتقای سلامت پندر بر کیفیت شیوه زندگی مبتلایان به اختلال وسواسی- اجباری و علایم بیماری می‌باشد. روش: این مطالعه نیمه تجربی از نوع یک گروهی قبل و بعد از مداخله بود که برروی 8 نفر از بیماران وسواس اجباری که به روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده بودند، در دو جلسه 60 دقیقه‌ای به فاصله یک هفته در دو گروه چهار نفری با پیگیری سه ماه در بیمارستان گنجویان شهر دزفول انجام شد. ابزار این مطالعه پرسشنامه استاندارد ارتقای سلامت (Health Promoting Lifestyle Profile) بود. اطلاعات بعد از جمع‌آوری توسط آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، جدول) و آمار استنباطی (آزمون ویلکاکسون) تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمرات سبک زندگی ارتقای سلامت (21±37/111) قبل از مداخله و (14±57/139) بعد از مداخله بود که این اختلاف از نظر آماری معنادار بود (012/0=p). نتیجه‌گیری: پرستاران می‌توانند با ارتقای رفتارهای سلامتی پیامدهای بهداشتی مثبت نظیر سلامت مطلوب، انجام شخصی کارها و زندگی مفید و هدفدار، کنترل تنش، استراحت کافی، ارتباط مثبت با دیگران، افزایش خودکارآمدی و کنترل شرایط محیطی و ایجاد حس مسؤولیت‌پذیری علاوه بر کاهش اضطراب، سبک و کیفیت زندگی بیماران را نیز بهبود دهند.